از آن باده ندانم چون فنايم * از آن بيجا نمي دانم كجايم
..........................
زماني قعر دريايي درافتم * دمي ديگر چو خورشيدي برآيم
..........................
زماني از من آبستن جهاني * زماني چون جهان خلقي بزايم
..........................
چو طوطي جان شكر خايد به ناگه * شوم سرمست و طوطي را بخايم
..........................
به جايي در نگنجيدم به عالم * بجز آن يار بي جا را نشايم
..........................
منم آن رند مست سخت شيدا * ميان جمله رندان هاي هايم
..........................
مرا گويي چرا با خود نيايي * تو بنما خود كه تا با خود بيايم
..........................
مرا سايه هما چندان نوازد * كه گويي سايه او شد من همايم
..........................
بديدم حسن را سرمست مي گفت * بلايم من بلايم من بلايم
..........................
جوابش آمد از هر سو ز صد جان * ترايم من ترايم من ترايم
..........................
تو آن نوري كه با موسي همي گفت * خدايم من خدايم من خدايم
..........................
بگفتم شمس تبريزي كيي گفت * شمايم من شمايم من شمايم
..........................
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: